Zambak: Sessiz Savaşçı

"Vatan sensin." demişti bir keresinde abim anlamamıştım "vatan biziz." demişti daha sonrasında, öylece bakmıştım abime. O zamanlar anlamamıştım dediğini.

"Anlamıyorum abi, değer mi bu insanlar için bunca çileye?" Dediğimde kaşlarını çatıp bakmıştı bana "aldığın meyvelerden çürük çıktığı için bütün poşeti mi çöpe atarsın?" Dediğinde duraksamıştım o gece uzun uzun düşünmüştüm o cümleyi.

O cümleyi uzun uzun düşünmüştüm ama o geceden sonra abimi bir daha göremeyeceğimi hiç düşünmemiştim.

Yatmadan önce bana kurduğu son cümle "her şey can için Canan için göz kırpmaz can veririz bir avuç toprak için." olmuştu sorgulamamıştım çünkü o cümleyi her gün defalarca söylerdi.

O gece anlamıştım ki asker; üşümeyen, yorulmayan, acıkmayan, susamayan, uyumayan, durmayan, gıdası vatan aşkı, oksijeni vatan olan kişilerdir.

Kolay değildir askerlik, birinin kanlı beresine sarılıp günlerce ağlamak hiç kolay değildir.