hayatımızda mevsimler gibi; "çiçekler açar , güneş merhaba der... solar çiçekler, güneş kapatır gözlerini..." Hayat bir umut bıraktı avuçlarının arasına, sonra o umut umudunu kaybetti. Gün geçtikçe soldu. bir zamandan sonra suyunu vermediler, bir zamandan sonra güneşte küstü ona. yapayalnız kaldı. O umut gün geçtikçe umudunu yitirdi ve en sonunda umudun adı umutsuzluk oldu. Bu yüzden ona umutsuz derler umudunu kaybetmiş umuttur o. Bir zamanlar bir avucun içinde olan umut, şimdi kurumuş bir toprakta etrafının kapandığı bir yerde ölmeyi bekliyor...Tüm hakları saklıdır
1 bölüm