KAPILARIN ARDINDAKİ YÜZLER

Gökyüzüne kafamı kaldırdım. Koca söğüt ağacının dalları kapatıyordu. Nefes alıyorum göğüs kafesimin canımı nasıl acıttığını hissediyorum. iğne iğne batıyordu. Bu yürek acısı, özlem... Kaç zamandır yüzleşmek istemediğim o duygularla yüzleşiyorum. Göz yaşlarıma engel olamıyorum. Hızla akmaya başlamıştı bile. Kaç gün, kaç hafta oldu geldiğimiz, Murat bir elvedayı bile hak etmedi mi yani? Onun gülen yüzü aklıma gelince acı bir şekilde gülümsedim. Ben kimseyi senin kadar güzel sevmeyeceğim. Kimseye sana olduğu gibi bakmayacağım. Çünkü hayatın bu yüzünü hiç görmemiştim ben. sen yanımda olsaydın elimi tutsaydın her şey geçecek diyebilseydin keşke. Elime telefonu alıp fotoğrafını açtım. Anılarımızı gözlerimin önünden geçirdim. Gerçi bir çok birlikte zaman geçiremedik o uzaktan bakardı okuldan çıkarken ben ise gözlerimi kaçırırdım hep utanırdım. Keşke uzun uzun baksaydım kaybolsaydım o gözlerde. Murat yaklaşık 1 yıldır hayatımdaydı en güzel, en mutlu zamanlarımı onunla geçirdim sanki ömrümün en güzel baharıydı. Kalbim çok huzursuzdu onu böyle bırakıp geldiğim için, belki şuan benden nefret ediyor, belki de çok merak ediyor. Bilmiyorum ama tek bildiğim bir şey var ben çok özledim. Daha çok ağlamaya başlamıştım, midemin ortasına yumruk yemiş gibi kramp ve ağrı hissediyorum. Dizlerimi karnıma çektiğimi orada ne kadar oturdum ne kadar ağladım bilmiyorum.