Como de costume, non poido durmir. Hai moitas cousas dando voltas na miña cabeza e non podo máis. Todos os días me durmo mirando ao teito, que ate a veces parece que me entende.
Tal vez un día lo que voy a escribir aqui ya allá pasado, quizás ya todo quedé atras y me pueda reír de todo esto, probablemente esta etapa de mi vida pase pronto pero por ahora, sean bienvenidos a esta vida que parece caótica y terrorifica.