Ben.. Evet ben.. Büyük, gösterişli holdingleri olan. Zengin. Hatta zenginlik az kalır trilyoner, ünlümü ünlü büyük iş adamı Güngör Ulusoy'un çaycısının kızıyım.
Evet. Çaycısının kızıyım.
Bodrum kattaki mutfaktan çıkmayan. Okul dışında takılmayan, asosyal bir kızım.
Olmayan arkadaşlarım bana hep ÇÜRÜK der. Böyleyim işte ben de.
Küçük asosyal çürük.
Ta ki ben o büyük holdingin varisi ile evlenmek zorunda kalana kadar.
"Artık kimse sana çürük diyemeyecek. Artık benimsin."
"Asla senin olmam!"
"Ah! Olacaksın küçüğüm."
"Sen..Sen..."
"Evet. Söyle. O, bedenimi alabilirsin ama ruhumu asla drama sözlerini söyle. Bir şey değiştirmez."
"Siktir Git."
Ecriz Ve Berat Kaderden Ne Kadar Daha Kaçabilecekler?
Ya Saklanacak Delik Kalmayınca...
"Nefret ediyorum senden anlamıyormusun?"dedim titreyen korku dolu sesimle
"Sevemiyorum ben seni olmuyor işte artık vazgeç benden izin ver gideyim"dedim artık bağırmaktan kısılan sesimle gözlerimden yaşlar durmuyordu hıçkırıkların arasında kaybolmuştum...benim isyan etmemin aksine o bana acıyan gözlerle bakıyordu ne kadar acizdim
Kolumu tutan elinden kurtarıp kapıya doğru koştum belime sarılan kollar buna mani oldu kafasını boynuma gömerek derin nefes a
ldı
"Veremem....."
"Eğer benden gitmeye kalkarsan seni odaya bile zincirlerim ama izin vermem"dedi korkudan ne yapıcağımı bilmiyordum artık yaşamak istemiyordum bu adamın esiri olmaktan bıkmıştım....