AYNADAKİ YANSIMA

Adım David, yeni bir başlangıç, yeni bir hayat ve yeni bir ev. Evet doğru okudunuz yeni bir eve taşındım. Yeni güzel bir başlangıç olacaktı. Çünkü ilk defa ailemden ayrılıyor ve tek başıma kalıyordum. Bu benim için iyi mi oldu?
Şimdilik...
Evi açıkartırmadan çok ucuza aldım. Çok ucuzdu çünkü kimse o eve taşınmak istemiyordu. Böylece ben o evi daha çok merak ediyordum. Sonunda taşındım. Evin bodrumunda kocaman bir ayna ve daha önce buraya taşınmış insanlara ait eşyalar... Bodrum müze gibiydi. Çünkü buraya en son 1860 yılında taşınmışlar. Ev çok eski, biraz düzeltilmeye ihtiyacı var. Gece uyurken evden ilginç sesler, tıkırtılar geliyordu. Ev eski olduğu için normal olduğunu düşündüm. Yinede kontrol etmek için aşağıya indim. Televizyon açıktı. Oysaki ben televizyonu kapatmıştım. Tekrar kapattım ve yatağıma giderken bodrumdan sesler gelmeye başladı. Bodruma indim, aynayı gördüm. Aynada ilginç bir şeyler vardır. Beni gittikçe kendine çekiyordu. Kendime bakmaktan gözlerimi alamıyorum. Saçımı düzeltirken birden yansımam bana kötüce gülmeye başladı. Benim saçım elimdeyken o elini indirmişti. Bir an dehşete kapıldım. Aynadaki yansımam kolunu kaldırdı ve bir yeri işaret etti. Oraya baktım. Bu güne kadar yaşamış bütün insanların eşyaları,resimleri,hatıraları... Daha sonra duvarı işaret etti. Duvarda büyük harflerle "SIRA SENDE " yazıyordu. Koştum evden çıkmaya çalıştım. Ama bütün kapıları kapatmıştı bile. Aynanın içinden korkunç bir ruh çıktı ve beni kovalamaya başladı. Kaçmaya çalıştım. Sandalyeyi aldım ve camı kırıp dışarı çıktım. Ruh hâlâ peşimdeydi onu nasıl yok edebilirdim bilmiyorum. Kaçarken ruhun bahçe sınırları dışına çıkmadığını fark ettim. O eve bağlı olduğu bir şey vardı. O ayna olduğunu düşündüm. Cesaretimi toplayıp eve gittim ve aynayı kırdım. Sonunda kurtulmuştum. Yani, ben öyle düşündüm