Kaderin bizim için ördüğü ağlar vardır. İstesek de istemesek de, o kaderden başka bir şey yaşayamayız. İpin ucunu bulsak da kirt olmuş düğümü çözemeyiz... Ben Azra Milas, bizzat deneyimlemiş birisi olarak söylüyorum, çok kez denedim o düğümü çözmeyi, ama başaramadım... Bazen kendi haline bırakılması gerekiyormuş, yoluna girmesi için serbest kalmalıymış. Ellerimi yaraladıktan sonra öğrendim... Aceleye gerek yokmuş aslında, emin ol ki yol sonunda o düğümler tek tek çözülecek. Sen de olduğun yerden oldukça memnun kalacaksın. Benim gibi yaralarına bakarak acı tebessümler etme, parmaklarını yaralama diye söylüyorum. Eğer parmaklarının yaralanmasını istemiyorsan düğüme dokunmayacaksın, düğümün çözüleceği anı bekleyeceksin.