KAR TANESİ

Kapımın aniden açılmasıyla odaya birinin girmesi bir oldu. Diego iyice odamı yolgeçen hanına çevirmişti. Yüzümdeki gülümsemeyle "Saat sabahın dokuzu. İnsan evindeki misafiri böyle uyandırmaz, kardeşim!" deyip bakışlarımı ona çevirmemle yüzümdeki gülümseme dondu. Gelen Diego değildi, Yağmurdu.
Onu görünce şaşırmam hoşuna gitmiş gibi gülümsedi. "Benim evimde uyanırsan seni böyle uyandırmayacağıma yemin edebilirim! Bildiğim başka yöntemler var!" dedi. Bana yine tutkuyla bakıyordu. Kaşlarım çatıldı aniden. "Ne dediğini kulağın duysun!" dedim dişlerimin arasından.
Yağmur kapıyı kapatıp kilitledi. Bu kaşlarımın daha da derinden çatılmasına neden oldu. "Ne yapıyorsun sen?" deyip ayağa kalktım. Yağmur tutkulu bir ifadeyle gülümsedi. "Kahvaltıya çağırmak için geldim ama daha hazırlanmasına ortalama yarım saat var bence. Bence bu yarım saati güzelce değerlendirebiliriz!" dedi.
Şaşkınlıktan gözlerim kocaman oldu. Tamam, Yağmur her zaman sınır bilmezdi ama bu artık bambaşka bir seviyedeydi.
"Sen nasıl bir kadın oldun ya! Senin kadar aşa..." hırsla söylediklerime karşılık Yağmur beni umursamadan konuşmamı kesti. "Artık bu laflara karnım tok! Ağlayan sızlayan Yağmur olmanın hiçbir faydasını görmedim! Seni istiyorum ve alacağım demiştim. Bu yüzden buradayım!" dedi kararlılıkla.
Allah'ın manyağı ya! Tam ona doğru yürüyüp kapıyı açacakken Yağmur boynunda bağladığı elbisenin iplerini çözdü ve elbise aniden yere düştü. Sütyen giymemişti. Direkt gözlerimi kapattım. Şoka girmiştim. "Se... Sen ne yapıyorsun?"