Ben ona benimle ölür müsün? dediğimde kabul etmişti oysa. Birlikte ölecektik biz. Ama sözünü tutmadı. Hoş ,yaşarken öldürdü beni ama sayılmaz bu. Hadi ,hadi lütfen kalk, her şeyi birlikte yapardık biz. Öleceksek de birlikte ölelim, birlikte ölelim... ** Gördüğüm manzara gerçekten şok ediciydi. Karımın neredeyse 20 yılı avucumun içinde duruyordu. Onun günlük yazdığını biliyordum defalarca kez istememe rağmen bana okutmamıştı. Ne yalan söyleyim ben de birkaç defa aramama rağmen bulamamıştım ama şimdi elimdeydi. Tam 8 defter ve yüzlerce fotoğraf.. Tüm fotoğrafların arkasında o gün yapıklarını yazmıştı. Yıllar önce ,sevgiliyken hatta henüz arkadaşken çekindiğimiz fotoğraflarımız..Hepsi burada. Ve onun el yazısı... Gözümden düşen yaşlara engel olamadım.. O gitmişti. Gelmeyecekti de. Ama işte anılarımız buradaydı. Yaşadığımız onca şey.. Belki de bana söylemediği şeyler burada yazıyordu.. Oturup bunların hepsini okumaya karar verdim. Aşkımıza onun bakış açısıyla bakmak.. keyifli ve hüzünlü olcaktı ,fazlasıyla hüzünlü..