Ben ona benimle ölür müsün? dediğimde kabul etmişti oysa. Birlikte
ölecektik biz. Ama sözünü tutmadı. Hoş ,yaşarken öldürdü beni ama sayılmaz bu.
Hadi ,hadi lütfen kalk, her şeyi birlikte yapardık biz. Öleceksek de birlikte
ölelim, birlikte ölelim...
**
Gördüğüm manzara gerçekten şok ediciydi. Karımın neredeyse
20 yılı avucumun içinde duruyordu. Onun günlük yazdığını biliyordum defalarca kez istememe rağmen bana okutmamıştı. Ne yalan söyleyim ben de birkaç defa aramama rağmen bulamamıştım ama şimdi
elimdeydi. Tam 8 defter ve yüzlerce fotoğraf.. Tüm fotoğrafların arkasında o gün yapıklarını yazmıştı.
Yıllar önce ,sevgiliyken hatta henüz arkadaşken çekindiğimiz fotoğraflarımız..Hepsi burada. Ve onun el yazısı... Gözümden düşen yaşlara engel olamadım.. O gitmişti. Gelmeyecekti de. Ama işte anılarımız buradaydı. Yaşadığımız onca şey.. Belki de bana söylemediği şeyler burada yazıyordu.. Oturup bunların
hepsini okumaya karar verdim.
Aşkımıza onun bakış açısıyla bakmak.. keyifli ve hüzünlü olcaktı ,fazlasıyla hüzünlü..