Beni görebilmek için bu tarafa kayan bakışlarında yıldızları görüyordum. Yıldızlar kaydığında sönerlerdi, onun bakışları aksine daha da parlıyordu sanki. Bakışları gökyüzüydü; nereye gitsem beni takip eden koca dolunay, parıl parıl parlayan yıldızlar, gecenin verdiği huzur. Gökyüzünün hep tepemde dolaşmasına alışmıştım. Gök gözlerine de alışırdım. - VİŞNE AĞACIAll Rights Reserved