Περασμένα χρόνια και η ζωή ένα ταξίδι.
Να κάθεται σε μια γωνιά και να σου γελάει.
Βαζει ουίσκι, ανάβει τσιγάρο και σε γλυκοκοιτάει.
Βλέμμα που αγγίζει τα όρια της ειρωνείας.
Και μες στην μέθη της σου παραδέχεται πράγματα που ήδη ήξερες.
Δεν φταις εσύ αγάπη μου, η ζωή τα έκανε όλα.
Σε ώθησε στα άκρα δίχως επιλογή.
Σε έκανε να βελαξεις από πόνο και να θρηνήσεις από απώλεια.
Σε βούτηξε στο μαύρο της μελάνι και εσύ το χρησιμοποίησες για να ξεφορτωθείς το τραύμα που σε βαραίνει.
Και τώρα βρέθηκες εδώ, να γιομιζεις λευκές σελίδες με σκοπό να σκορπίσεις όλα τα εσώψυχα σου με γράμματα πλασμένα και φτιαγμένα στα μέτρα σου.
~
Καλωσόρισες στο μυαλό μου λοιπόν, ξένε.
Κούρνιασε στο πλάι μου, άσε με να σε φυλέψω πικραμύγδαλα & μέλι.
Δες μέσα από τα γραπτά μου τον δικό μου κόσμο.
Τα δικά μου απομνημονεύματα ψυχής.