Ellerim titriyordu, buna sebep olan şey kış ayında olmamızın yanı sıra bu gün alınanan kararlar,ve söylenen sözlerdi. Her gün biraz daha zorlaşan hayatımda, artık bana yapılan şeylere karşı gelmiyordum. Çocukluğumdan beri hep olgun biri olmak zorundaydım, çünkü benim yerime olgun olup, benim için en iyisi olanı seçecek ne annem vardı ne de babam. Babamın beni ölmeden önce emanet ettiği amcam ve ailesine yük olmamak için elimden geleni yapıyordum çocukluğumdan beri, derslerime çalışır iyi bir öğrenci olmaya can atardım. Başarılı bir öğrenciydim ama amcam üniversite okumamak pek sıcak bakmadığı için okumamıştım. Bunun için üzgün değildim, zira amcama olan minnetim ona kızmamak engelliyordu.
Bu gün alınan karar ise ,benim amcamın uygun gördüğü bir adamla evlenmemdi. Amcam, ve babamın ailesi çok kökenli bir aileydi. Amcamın ise çok geniş bir çevresi vardı, tanıdıkları ve dostlarının yanı sıra daşmaları da çoktu, birazda bu yüzden okumama sıcak bakmamamıştı belkide. Dedem çok gençken kurduğu şirketi şimdi amcam ve kuzenim yönetiyordu. Çok büyük bir şirket değildi ama ailemizin kökenli olmasından dolayı ismimiz yaygındı.
Gerçek Ailem
❄
Ailesinin yıllarca öldüğü bildiği minik kız.
Kardelen.
Abileri tarafından çok sevilen ancak beraber büyüme şansı elinden alınan küçük kız çocuğu.
Ne yazık ki yaşadıkları kendisi kadar küçük şeyler değildi.
5 yaşına kadar beraber yaşadığı ailesinden koparılan Kardelen'in elinden alınan tek şeyi kaybolan yılları değildi.
Aynı zamanda sesini de almışlardı ondan.
Şarkı söylemeyi çok seven kızdan yalnızca ailesi ile olan mutlu anılarını değil sesini de çalmışlardı.