Kollarını daha sıkı doladı bedenime sırtımı okşadı yavaşça ve hıçkırıklarımın dinmesini bekledi sabırla. Nefesim biraz olsun düzene girince beni yüzüme bakabilmek için birazcık uzaklaştırdı kendinden. - Sen artık benim hayatımsın. Bu zamana kadar taşımak zorunda kaldığın yükler kanatlarını yaralamış. Artık korkma ben varım bu yükleri tek başına taşımak zorunda değilsin güzelim. Artık yalnız değilsin. Sözlerine bir süre ara verdi ve cümlelerini kafasında toparladı. Kollarını bedenimden çözüp dizleri üzerine çöktü. Ellerimi öpüp bana baktı. - Seni çok uzun zaman boyunca bekledim. Hayatında olmayı, yaralarını sarmayı artık bunu yapabilirim.All Rights Reserved
1 part