Issız sokak,kalbim gibi karanlıktı. Göz yaşlarım ıssız sokakta yankılanacak bağırışlarımı -çığlıklarımı- anlatıyordu. Sesiz olmam içimde ki acıyı kat ve kat artırıyordu. Sokağın başında tanıdığım beden yaslanmış olduğum duvardan, kolumdan tutarak kaldırdı. Ben ise kurumuş dudaklarımın arasında söylediğim tek cümle " Yapma Jimin." Olmuştu...