Geçmez sandığımız acılar, geçiyor, yıllar geçiyor, arkada bıraktıklarımızın önüne geçiyorduk. Sevilecek onca şey, yaşanılacak onca anı varken bizler; kendimize hayat damarı biçtiğimiz şeylere bel bağlıyorduk. Umutlar tükendiğinde bizi tekrar hayata bağlayanı alıp baş tacı yapıyorduk. Aslında her şey doğduğumuz andan bu yana büyümüş olan ellerimizdeydi. İpler bizim elimizdeydi, ama bunu fark edecek zamanımız yoktu.All Rights Reserved