18 yaşında ve 2 abisi olan Aden kazandığı bölüm ile daha bir neşelenir.
fakat bu neşesinin altında yatan küçük, masum, kırılgan kız çocuğunu kimse görmezdi..
°
°
°
°
"Hadi, hadi.. Lütfen açıl artık" heyecan ile küçük salonunda volta atıyordum. Sabahtan beri sınavı kazanıp kazanmadığımı öğrenmeye çalışıyordum fakat bir türlü site açılmıyordu.
Site tekrar hata verirken sesli bir nefes verip "Allah ebeni çarpsın inşallah" deyip telefonu koltuğun üzerine fırlattım.
Yere fırlatamazdım çünkü çok pahalıydı ve ona bir şey olsa şu an yenisini alamazdım.
Derin bir nefes alıp telefonumu fırlattığım koltuğa oturdum. Gözüm telefonuma kayınca oldukça kıvırcık olan saçlarımı elimin tersi ile itip telefonumu aldım.
"Bak güzelim, hadi açıl söz seninle şarjda iken oynamayacağım...ha? Ne dersin?" Tam bir umutsuz vakaydım.
Yanaklarımı şişirip tekrar siteyi yeniledim. Bu sefer site açılırken büyük bir çığlık attım.
Eminim ki üst kata oturan abimler birazdan burda olacaklardı.
Heyecanımı biraz olsun bastırıp gerekli bilgileri girdim.
Sonuç ekranı yavaş yavaş açılırken gördüğüm puan ile daha güçlü bir çığlık attım.
"İşte be kızım, bu kadar..491,59 puan Aden!!" Büyük bir coşku ile kurduğum bu cümleler sonrası evde yankılanan zile göz devirdim.
Büyük ihtimalle abimlerdi, ya da kitapçılarda her hangi biri..
Büyük bir umursamazlık ile kapıyı açıp "Ne oldu Arca ailesi hani-" gelenleri abimler sandığım için kurduğum cümle yarım kalırken yüzümdeki sırıtışı silmeden "kusura bakmayın sizi abim sandım da, kime bakmıştınız?" dedim.
Karşımdaki 5 kişi önce bir afalladı fakat ardından en büyük erkek konuşmaya başladı"Aden Arca, DNA testi yapılacak. Mümkünse bizimle hastaneye gelir misin?"..
Bir dakika bir dakika, bu amca ciddi miydi?..
Hadi canım, siktir...hayatım bok oldu sanırım...
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."