Emma
  • Reads 243
  • Votes 14
  • Parts 3
  • Reads 243
  • Votes 14
  • Parts 3
Ongoing, First published Dec 30, 2014
Een opstand in het rijk van Lindaria.
De rebellen trekken naar het paleis om de koning af te zetten.
Maar de opstand mislukt, het plan was gelekt en de rebellen, die nu ontmaskerd zijn, moeten terugtrekken.
Maar voor ze konden ontsnappen werden ze omsingeld.
Plots verschijnt er een meisje van een jaar of 14.
Haar huid is wit als sneeuw alsof ze nog nooit buiten geweest is, en haar haren zijn licht blond, en lijken wel  van zilver met een vleugje zon.
Ze wenkt de groep om haar te volgen. 
Het meisje stopt met lopen en tilt een gordijn van bladeren op.
Zegt dat ze hierdoor moeten blijven kruipen tot ze aan een weide komen, daar kunnen ze het bos in, en op haar wachten.
Na een uur te wachten keert het meisje eindelijk terug en stelt zich voor als prinses Emiliana van Lindaria, maar vanaf nu gewoon, EMMA
All Rights Reserved
Sign up to add Emma to your library and receive updates
or
#7animals
Content Guidelines
You may also like
You may also like
Slide 1 of 10
Unexpectedly [Voltooid] cover
Tir Na nOg - Legendes van Himaya cover
Zorgen Om Niks....Toch?? // Mabbie  cover
Het Kleurloze Kasteel cover
De Zielverstrengelaars [NL] cover
Captured by a vampireprince (compleet) cover
Blackbeard's Legacy cover
It All Changed (dutch) cover
Witches And Warlocks cover
Adopted by Larry Stylinson cover

Unexpectedly [Voltooid]

67 parts Complete

Het leven van Elise (15) staat op zijn kop als haar ouders besluiten om te verhuizen naar het afgelegen Lakefield, aan de rand van het bos. Elise ziet het niet zitten, ze heeft haar hele leven in de stad geleefd en moet al haar vrienden achterlaten. Maar eenmaal in Lakefield is het bos minder erg dan ze had gedacht. Wanneer Elise vreemde dingen begint te zien gaat ze midden in de nacht op onderzoek uit. Ze komt terecht in een wereld die anders is dan alles dat ze kent. ~Ik kan niet anders dan de zwevende lichtjes volgen. Ze bewegen steeds sneller. Na een tijdje ren ik door het bos achter de lichtjes aan die vrolijk op en neer dansen. Het interesseert me niet meer waar ik heen ga en ik heb het niet eens door als ik het meertje passeer. Ik blijf maar rennen achter de lichtjes aan, ze blijven sneller gaan. Ik kan ze bijna niet meer bijhouden, tot we opeens op een open plek zijn. De lichtjes stoppen abrupt met bewegen, maar beginnen dan om me heen te draaien. Ik wordt er duizelig van. Toch zijn de lichtjes prachtig, ik kan mijn ogen er niet van af houden. Ik volg ze, draai met ze mee, ik spring achter ze aan. Tot ze allemaal doven en ik plotseling plompverloren op de open plek sta in het maanlicht, zonder een flauw benul waar ik ben. Ik merk dat ik het koud heb, ik ril en krimp ineen als ik zie hoe donker het eigenlijk is. Dan hoor ik opeens een stem achter me. "Hallo, prinses." Hoogste ranking: #1 fantasy