GÖLGE (+18)

Nasıl kıydın Uras..." Diye fısıldadı. "Bize, bana, aşkımıza..." Diyerek sustu. Aniden susmasının sebebini anlasam da susarak onun içini dökmesini bekledim. Kıkırdamaya başladı. "Hâlâ aşk diyorum demi? Hala aptal gibi aşk diyorum! Ben aşkı sadece kendim yaşamışım ki..." Diyerek bana nefretle baktı. "Senin aşkında, kalbinde, sözlerin de hepsi birer yalanının, oyununun planının bir parçasıymış!"

Başımı iki yana sallayarak "hayır!" Diye itiraz ettim. "Aşkım yalan değildi mevsim! Her şey yalan olabilir tanışmamız, söylediğim bazı gerçekler evet haklısın yalan olabilir... Ama aşkım asla yalan değildi! Sana olan duygularım asla yalan değildi!"

İki adım uzaklaşarak beni şüpheli bakışlar ile baştan aşağı inceledi ardından kaşları çatıldı. "Şimdi ki planın ne?" Diye sordu. Sesinde ki bana inanmayan ton beni yıkmış ruhumu söküp benden almıştı. Bana inanmadığı her mimiği, her sözü Uras cetineri ağlatacak kadar acıydı.

"Şimdi kimin intikamı için bana yalan söyleyip o kadar kutsal olan aşk hissini bana o iğrenç ağzın ile söyleyebiliyorsun? Buna nasıl cüret edebiliyorsun? Bu kadar yaptıklarından sonra bunu bana söylerken hiç mi utanıyorsun? Ben aşık oldum... Sana deli gibi aşık oldum. Bunun hiç önemi yok muydu? Hiç mi acımadın bana? hiç mi üzülmedin benim için? Canımı yaktığın için nasıl babam sandığım adamın karşısında sesin bile titremeden beni yerin dibine sokabildin? Değdi mi Uras!? Planlarına, yaşattıklarına, yaşadıklarına, yaşadıklarıma... Değdi mi?" Bağırarak sorduğu sorular ile yine sustum. Zaten hayatımda bildiğim en güzel şey işime gelmeyen yerlerde susmak gerçeklerden kaçmaktı.