HATIRLA

"Korkuyor musun?"

"Korkmam mı gerekiyor?"

"Herkes yapabileceklerini bilmekten korkar."

Hafifçe sırıtıp gökyüzüne bakmaya devam ettim. Beni incelediğini biliyordum. Her hareketimi tıpkı bir avcının avını izlemesi gibi takip ediyordu. Gerçi bu yersiz bir benzetme de sayılmazdı. Ona göre ben av , oysa avcıydı.

"Benim korkmam gereken bir özelliği meydana getirebilecek kadar geçmişim ve geleceğim yok. Olmayacak."

Fazla sakindim. Yanımda oturan adam benim Azrailim değil miydi? Her nefesinde beni öldürmeyi arzulamıyor muydu? Her nefesimde onu arzulamıyor muydum? Ben ne ara Azrailimden medet umar olmuştum.

"Peki ya olursa?"

Peki ya olursa? Bu cümleden sonra durdum ve biraz düşündüm. Ya gerçekten bir geçmişim olursa o zaman gelecekten ve şuandan korkmam gerekir miydi? Kendimden korkmam gerekir miydi?

•HATIRLA•