days are rare you lost the way you loving someone

Daryl? ganyan ko ilarawan ang limang letrang yan, dahil sa nagngangalang daryl, naging sigle ako sa loob ng 28 years, at hanggang ngayun takot parin pumasok sa isang relasyon, 13 ako nung una kung makita si daryl, first year of junior high, at sigurado akong 15 siya nun, basta ang alam kolang sa sarili ko, na napopogian lang ako sa kanya, hindi ko pa talaga alam kung paano yung tinatawag nilang crush, yung totoo! hindi ko talaga sya crush nung una pogi lang siya sa paningin ko at isang araw nakita ko siyang nag aakyat bakod, kaya naman pinag masdan ko siya para isumbong sa guard, kaso sumabit yung uniform nya, kaya naman napatawa ako, aalis na sana ako kaso, hoy ikaw? Tulungan mo ko dito, syempre tumingin ako sa gilid at likod ko kung may ibang tao, ako bayun? Oo ikaw nga? Tulungan mo ko dito, pagnahuli ako paparusahan nila ako, tatakbo na sana ako kaso nakita ko yung guard, kaya naman agad ko siyang tinulungan, hanggang sa nakatawid na sya at inihagis sa akin ang isang box na maliit na kulay itim, ano to? Sayo nalang yan, tutal tinulungan moko, habang binubuksan ko ang maliit na kahon nakita kung isa itong kwentas, kaya naman, saglit! Hoy! Hala ang guard patay, himbis na siya ang mahuli at maparusahan, ako ang sumalo ng lahat ng yun, pero kahit na ganun masaya ako dahil ang ganda ng binigay nyang kwentas, isa siyang butterfly at sobrang napakaganda, siguro dahil dun sa kwentas, kaya madalang kuna syang makita, pakiramdam ko tuloy ang boring ng buhay ko, pero bakit ganun nun