Keşke seni ilk aldığımız zamana dönseydik dedim,televizyona. Şimdi yeni televizyonlar çıktı gidiyor çöpe.Aslında umrumda olan televizyon değil tabiki,onu aldığımız zaman.Tam 10 sene olmuş,10 sene dile kolay.Neler yaptım bu seneler içinde hiç bilmiyorum,belki de tek yaptığım büyümek oldu.Büyümek..sanki çok istermişim gibi büyümeyi.Boşver sene ben sadece yaş aldım,büyüdüğüm pek söylenemez.Şimdi düşüncelerimi,beynimi 'geri al' tuşuna basıp geçmişe dönüyorum.Sahi nasıldım 10sene önce ben,hatırlamaya çalışıyorum..Ne kadar uzaklaşmışım kendimden böyle,sanki ben hiç masum olmamışım gibi...
Sahi masummuydum,nasıldım 10sene önce?
Bugün, doğum günüm tam 27yaşına bastım.
Keşke seni ilk aldığımız zamana dönseydik dedim,televizyona...
Abi kitapları kıtlığı çekiyorsanız doğru yerdesiniz. Sizden istediğim ana karakter olan kız ile empati kurmanız. Babasına olan düşkünlüğünü anlamanız. Bu kitapta önyargılı abiler yok, karışan bebekler yok. Alışılmış klasik abilerim hikayesi değildir. Dikkat! Bu kitabı okurken neden benim abim yok diye dert yanabilirsiniz :)
"Onu istemiyorum." Nefret dolu bakışları bendeyken babamdan uzaklaştı. "Benim kızım değil o!" dedi ve üstüme atılmak için hamle yaptı. Fevri bir hareketle geriye kaçarken hemşirelerden biri annemin koluna enjektör sapladı. Sakinleştirici olduğunu tahmin ettiğim sıvı bedenine girdi, hareketleri yavaşça kesilirken hala sayıklıyordu.
"Gerçekleri söyle ona Yılmaz." dedi uykuya dalmadan hemen önce. "Öz ailesini bulsun."
Beni bitirecek kelimeler dudaklarından döküldü. Annem odaya alınırken babam da peşinden gitti. Bedenim titredi, vücudumu soğukluk kapladı. Bir insan narkozluyken asla yalan söyleyemezdi.
Başlangıç: 12 Haziran 2022