17 Yaşında bir kız, Esila..
Yaşadığı psikolojik sorunlar ve babasının işi dolayısıyla Eskişehir'den İstanbul'a taşınmak zorunda.
18Yaşında,Rüzgar..
Zaman zaman ailesinin bile korktuğu, bir çok sorun yaşamış bir karakter.
Bir süre sonra Esila ve Rüzgar tanışıp yaşamları onları birbirine sürükler.İmkansızlıklar onları ne kadar zorlar,engeller sunar.Yada onlar için imkansız diye birşey kalacak mı?
-------
''Rüzgar!''
''Efendim güzelim''
''Biz şimdi neyiz?''sorum karşısında sırıtmıştı.
''Komşu'' koluna hafifçe vurup
''Ya Rüzgar dalga geçmesene!'' stemle konuşmam karşısında hala gülüyordu.
''Sınıf arkadaşı,sıra arkadaşı mı?''
''Sana da bir şey denmiyor ya! Tamam sormadım say.'' Bedenimi yatakta onun tam tersine çevirdim,sırtımı döndüm.
Elleri yavaşça belimden kayarak,göbeğimde birbirine kenetlendiler.Ardından duyduğum ninni gibi bir ses ile içimde bambaşka duygulara tanık oldum.Kulağıma yaklaşarak fısıltı gibi çıkan sesiyle bütün bedenim uyuşmuştu.
''Sen benim civcivimsin.Güzel kokulumsun.Kokusu sadece bana ait olanımsın.Benim olduğunu bildiğim,en güzel şeysin.Nazlanarak demek istediğin bunu adım adım ilerletip,ömrümüzü katarak ilerleyeceğimiz yolun başlangıcındayız.Sevgiliyiz.Kısacası benimsin.''
🐥
Civan: EFNAN ÇILDIRTMA BENİ!
Siz: Bağırma bana!
Civan: Ne işin vardı o herifin arabasında senin?
Civan: Ben sana uzak dur dedikçe tersini yapıyorsun!
Civan: Üç gün ulan!
Civan: Üç gün yoktum!
Civan: Ben arkamı döner dönmez ona mı gittin?
Siz: CİVAN ÇILDIRTMA BENİ!
Civan: Bağırma bana!
Siz: Ne ima ettiğinin farkında mısın sen
Siz: Bence bu konuşmayı burda bitirelim
Siz: Birbirimizin kalbini kıracağız yoksa
Civan: Bitirelim bencede.
Civan: Biz bu konuşmayı sonsuza dek bitirelim.
Civan: Ben anladım sen asker yolu beklemezsin.
Civan çevrimdışı.
Gözlerim bir süre son mesajında takılı kaldı. Yüzümde buruk bir tebessüm oluşurken kırılan kalbimle ekranı kapattım.
Babam askerdi.
Bilmiyordu.
Abim askerdi.
Bilmiyordu.
Civan Mert Türkoğlu benim doğduğumdan beri asker yolu beklediğimi bilmiyordu.
🐥