nova

Aynadaki yansımama acı dolu bir gülümsemeyle baktıktan sonra hızla silkinip lavabodan çıktım. Çıktığım gibi de başım ve duruşum dik bir şekilde uzun ve gösterişli koridorda yürümeye başladım. Kabul edilmediğim bu ajanstan öyle bir yürüyüşle ayrılıyordum ki, şu an beni reddeden o insanlar burada olsa, eminim ki hayalimi bana altın tepside sunarlardı. Ama ne yazık ki bunun için çok geçti. Çünkü karşılarına geçtiğimde öyle heyecanlanmış ve öylesine korkmuştum ki, şu an sahip olduğum cesaret kırıntılarını yerlerde arar olmuştum.

Gösterişli bir yürüyüşle kendimi ajansın cam kapılarından dışarı attığımda, üzerimdeki gözlerin son derece farkında olmak bana büyük bir haz veriyor ve kaybettiğim özgüvenimi yeniden toplamamı sağlıyordu.

Ben güzeldim.

Acaba bunu kaç kere tekrar etsem gerçek olurdu?