Kollarımı Rizgar'ın boynuna dolarken o da bel kıvrımlarıma koyduğu elleriyle bedenimi çekip, kendi bedenine yasladı. Başını boyun girintime koyduğunda, burun ucunu boynuma sürtüp, derin bir nefes soludu.
Olduğumuz yerde salınırken Rizgar dudaklarını kulağıma yaklaştırdı. Radyoda başlayan şarkının sözlerine eşlik ederken, fısıltıları çığlık olup zelzele yaratıyordu kalbimde.
"Papatya gibisin beyaz ve ince,
Eziliyor ruhum seni görünce,
İsmin dudaklarımı yakıyor neden,
Nedir bu çektiğim senin elinden,
Yalvarırım sana gel üzme beni,
İnan bana çok seviyorum seni,
Gel kollarıma artık bekliyorum,
Papatyam seni özlüyorum,
Neden sanki öyle dudak büküyorsun,
Yoksa açık söyle hiç mi sevmiyorsun..."
Birlikte dinlediğimiz ilk şarkıydı bu. Son nefesimizde bile birbirimizin gözlerine bakarak eşlik etmek istediğimiz, son şarkıydı.
Şimdiden iyi okumalar.
25 .01.2022
"Aranızdan biri benim için çok önemli." Şarkı biter bitmez söylediği şey sabırsızca yerimde kıpırdanmama sebep oldu. Gözleri direkt olarak benim üzerime düştüğünde çevremdeki hayranlarının telefonlarını çıkarıp beni çekmeye başladıklarını hissedebiliyordum. "Sadece Otuz Beş değil tüm albümlerim onun sayesinde, ona yazıldı." İstemsizce tebessüm ettim. Tebessümümü gördüğü an o da kocaman gülümsedi. "İyi ki benimlesin birtanem. Nice senelerimiz olsun."
O an kendime bir söz verdim.
Ne olursa olsun bu adamı bırakmayacaktım.