VERTEX
  • Reads 17,441
  • Votes 2,422
  • Parts 13
  • Reads 17,441
  • Votes 2,422
  • Parts 13
Ongoing, First published Jan 21, 2022
Mature
Yüzyıllardır aynı şey; büyük balık küçük balığı yer.
**
Hikayede +18 unsurlar olacaktır, lütfen yaşı küçükler okumasın. 

"Benim kaybedecek bir şeyim de yok." 

Elini kaldırdı, çenemi iki parmağının arasına aldı. Ben canımın acımasına kendimi alıştırmıştım fakat aksi oldu. Başparmağımla çenemi ileri geri hareketlerle okşadı.

"Yanılıyorsun Ariadne... Senin, kaybedecek daha çok şeyin var."

Bu söz bana yapacaklarının fragmanıydı, biliyordum. 

"Şu an," işaret parmağının sırtını köprücük kemiğimin üzerinde gezdirdi. Oradan da tulumumun fermuarına gitti. "Hiçbir şeyini," Fermuarı karnıma kadar indirdi. "Kaybetmiş değilsin." 

Her şeyin bittiğini düşündüğüm an, daha hiçbir şeyin başlamamış olduğu andı. Asıl bundan sonra her şeyimi bir bir kaybedecektim. Doğru söylüyordu. 

"Ve emin ol..." Omzumun üzerindeki saçlarımı özenle sırtımın gerisine doğru atıp dudaklarını kulağıma doğru yaklaştırdı. "Bir zifte dönüşmeden önce, her şeyini tek tek kaybedeceksin."
All Rights Reserved
Sign up to add VERTEX to your library and receive updates
or
Content Guidelines
You may also like
PAZİN  by mrsviia
24 parts Ongoing Mature
"Sakın!" diye bağırdı duygu duvarını kırarak. "Eğer o silahla kendini vurursan bunun dönüşü olmaz Efil!" Acıyla kahkaha atmaya başladım. Herkes benim bunu yapacağımdan o kadar emindi ki, korkuyorlardı. Haklılardı da. Yapacaktım. "Niye?" diye fısıldadım gülümsemem yüzümden yavaş yavaş silinirken. "Bu silahı bana yıllar önce doğrultan sen değil miydin? Bu silah benim sonum olacaktı zaten şu an seni korkutan şey ne Karan!" Cevap vermedi. Veremedi. Dudakları lâl oldu bu gece. Korkuyordu. Beni kaybedecek olmaktan korkuyordu. O korkmazdı, onun istisnaları olmazdı. Ben hariçtim. "Nefretten aşk doğamaz demiştin." dedim tüm uzuvlarım acıyla sızlarken. "Haklıydın. Biz nerede başlarsak orada biteriz. Nefretin benim sonum olmasına izin vermeden ben kendi sonumu yazıyorum." "Yapma Savcı." dedi ben silahla ateş etmeden hemen önce. "İnsanlar yanılır ama ben yanılmaz demiştim ya sana, ilk defa haklı çıktın. Yanıldım. Nefret aşka dönüşürse şayet, o adamı kimse tutamaz. Aşk gerçekten her şeyi yenebilecek olan tek duyguymuş çünkü." "Duygulara yeri olmayan sen mi söylüyorsun bunu? Aşk nedir bilmiyorsun bile!" "Evet!" dedi bağırarak. "Aşk nedir bilmiyorum, tek bildiğim senin yanında kendimi kaybettiğim. Kalbimin hızlanmasını sağlayan, tek bir gülüşünle bana tüm dünyayı yaktırabilecek güce sahip olan tek kadın sensen ve buna aşk denmiyorsa ben hastayım Savcı. Ben yenildim." Bu cümlenin devamını duymaya hazır değildim. Söyleyemezdi. "Ben senin yenilmeni beklerken, ben sana yenildi-" Başımı ağır ağır sallarken cümlenin devam etmesine izin vermeyerek, acımadan iki el silah sesinin duyulmasını sağladım. Bedenim yere kapaklandı. Tüm feryat dolu sesler umurumda olmadı ama diz çökmem için bana emreden Karan Kızıltuğ'un gözyaşları içinde yerde diz çöktüğünü görmek bu gece için en kötü ikinci şeydi.
You may also like
Slide 1 of 10
Deliler Ağlamaz KİTAP OLUYOR cover
VຊON | ÖLÜ RUHLAR  cover
SALGIN cover
KAR VE KÜLDEN (Tamamlandı) cover
Kraliçenin tacı cover
tabuta çizilen soluk yıldızlar cover
FİLM & DİZİ ÖNERİLERİ cover
Vargas cover
PAZİN  cover
KANA SUSAMIŞ İNTİKAM cover

Deliler Ağlamaz KİTAP OLUYOR

3 parts Complete Mature

"Soyun!" dedi ve dudaklarındaki o histerik, şeytani gülümseme yeniden kendisini gösterdi. "Bunu yapamam." dedim korku, bedenime hükmetmeye yüz tutmuşken. Umursamadı. Bakışları, bir psikopat kadar anlamlı, bir deli kadarsa ardı görülemez şekilde parıldıyordu. "Sana yapabilir misin diye sormuyorum. Kıyafetlerini çıkar ve buraya gel. " Bir psikopatla nasıl başa çıkacağınızı bilirdiniz. Ardında yapacağı hamleler, kafasındaki kurduğu dünyadan nefes alırdı. Ama o, ardı arkası kesilmeyen bir dehşetin yüzüydü ve bunun farkındaydı. Çünkü tam olarak bu olmak istiyordu. O psikopatla taçlandırılamayacak kadar deliydi. Ve istediklerini yapmazsam, zelzelesi dünyama kıyameti yaşatmaya ant içmişti. Onu tanımak, sokakta yaşayan bir adamı yaşamak kadar korkutucuydu. Onu hatırlamak, damarlarımda dolanan kanı donduracak kadar soğuktu. Onu yaşamak, gökyüzü gibiydi. Günün her saatinde, değişebilecek milyonlarca mucizeyi ellerine verecek kadar kudretli ve ulaşması imkânsız olandı. Onu bilmek ise imkânsızdı. Çünkü o var olanı, var olmayanlarla süsleyecek tek insandı. O, Bir deliydi.