"Dus, dit is het, zeg je?" Een zucht ontglipt me terwijl ik strak voor me uitkijk. "Wat wil je dat ik zeg?" "We kunnen ervoor zorgen dat het werkt," klinkt het, een zweem van hoop in zijn stem. Dit is precies waar ik een hekel aan heb; het gevoel dat alles mijn schuld is, weer een ongemakkelijke knoop in mijn maag. "Ik heb vanaf het begin gezegd dat het nooit serieus zou worden tussen ons." "Maysara-" Hij probeert het, maar ik kap hem af met een snelle, smeekbede. "Nee, alsjeblieft. Dit is beter voor ons beiden." "Dit is precies wat je altijd doet," vervolgt hij. "Je rent weg wanneer het te moeilijk wordt." Mijn aandacht richt zich op de druppels die het water raken. Wat houd ik toch van dit weer; niet te warm, niet te koud, de zachte regen voelt perfect aan. "Alsjeblieft." Tranen wellen op terwijl ik omkijk. "Het spijt me." Gebroken kijkt hij me aan, een glimlach vol verbittering, en hij loopt weg, zijn hoofd schuddend. Het voelt als een zelfvervullende profetie. Het is allemaal mijn schuld; ik breek altijd de harten van de mensen van wie ik houd. ------------------------------------- Maysara Adams, een 21-jarige Nederlands-Marokkaanse dame, wordt opnieuw geconfronteerd met mensen uit haar verleden, met alle complicaties van dien. Verleidingen, oude familieproblemen en slechte gewoonten komen opnieuw op haar pad. Maysara probeert wanhopig haar problemen te vermijden terwijl ze tracht te genieten van het leven, omarmd door vriendinnen, werk en zowel een oude als een nieuwe liefde die haar pad kruisen