Who killed me?
  • Reads 13
  • Votes 0
  • Parts 1
  • Reads 13
  • Votes 0
  • Parts 1
Ongoing, First published Jan 04, 2015
Met trillende handen, benen die op instorten staan en met zweetdruppels lopend langs mijn voorhoofd stap ik een kleine, witte, afgesloten kamer binnen. Heel langzaam laat ik me op een van de stoelen vallen en kijk om me heen. Wat eigenlijk niet heel veel zin heeft, want er staat niet veel in de kamer. Alleen een tafel en vier stoelen die er omheen staan, that's all. Na enkele tellen komt er een hele bijzondere verschijning de kamer binnen en gaat op de stoel tegenover mij zitten. Ik probeer me te concentreren op hoe het er uit ziet. Het heeft een menselijk figuur maar een heel mager en wit gezicht. De ogen van het wezen zijn dichtgenaaid; net zoals zijn mond.
"Goed" begint het wezen, dat op magiche wijze kan praten zonder mond die open kan. "Jij, bent dood." Ik deins geschrokken achteruit. "Maar niet op de gewoonlijke manier. Je bent vermoord, en wij gaan er achter komen wie het was." Ik trek mijn rechter wenkbrauw op en kijk het wezen verbaasd en niet begrijpend aan. "Om het kort uit te leggen gaan we je aan een machine leggen waardoor wij met jou mee kunnen kijken naar je geheugens en daardoor de dader proberen te pakken."



De 15 jarige Elora lijkt op het begin een heel normaal leven te hebben, wat ze eigenlijk ook heeft, naast het feit dat ze wordt vermoord. Ze woont met haar ouders en oudere broer in een groot huis aan de rand van een klein dorpje niet ver van Sydney, Australie. Alles lijkt perfect tot ze tegen iemand op botst, een dood gewone jongen zwart haar. Ze raken in gesprek en besluiten contact te houden. Zou hij haar vermoord hebben? Of was het iemand anders? En waarom dan?
All Rights Reserved
Table of contents
Sign up to add Who killed me? to your library and receive updates
or
#118verraad
Content Guidelines
You may also like
You may also like
Slide 1 of 5
Zo hoog als we kunnen cover
De Strijd Om Het Kattenkamp cover
The prinses and the canibal cover
Negentien cover
De kleur van tijd cover

Zo hoog als we kunnen

1 part Ongoing

De droom van de mensheid is al sinds de oertijd om zoals vogels te kunnen zijn. Te kunne vliegen en vrij te kunnen zijn van al de rest. Ze zijn er tot op vandaag nog steeds niet in geslaagd zoals ze wilden. Ze kunne vliegen met een vliegtuig maar vrij zijn ze nog steeds niet. Maar alles is anders waar ik vandaan kom. Ik leef nu 385 jaar op aarde. De mensheid heeft me veel geleerd. Op mijn planeet hebben we geen emoties dus ja, het was aanpassen. Ik ben niet voor niets omlaag naar aarde gekomen. Ik ben hier om te leren, mijn volk is aan het uitsterven. En we hebben de mensheid nodig om terug te komen.