Karanlık

Karanlık odanın köşesinde oturuyordu. Yüzünde küçük bir tebessüm vardı. Karanlık etrafını sarmıştı. Bundan rahatsız değildi. Diğer insanların aksine o karanlığı en iyi dostu olarak görüyordu. Daha 9 yaşındaydı. Karanlıkla tanışalı 9 yıl olmuştu. Bu akıl hastanesinde tek dostu oydu. Korkularını, yaşadığı olayları ve nefretleri karanlığa anlatıyordu. Karanlık ona bunca yıl hizmet etmişti ama artık zamanı gelmişti. Karanlığa olan borcunu ödeme vaktiydi.