''Meclis bizim için ölüm cezası çıkartmış. Bizi bulup öldürene para vereceklermiş." dedi endişeli gözlerle. Siyah biçimli ve uzun tırnaklarımı şarabımın dolu olduğu kadehin çevresinde gezdirmeye başladım. "Onların dünyasında değilken, bizi nasıl bulup öldürecekler ki?" dedim sırıtarak.
"Lisa, teknoloji çağındayız. Onların içlerinde ne yaptıklarını, ne icat ettiklerini ve asıl planlarını bilmiyoruz. Onları önümüzde beklerken arkamızdan bıçak saplamamalılar." İçime derin bir nefes çekip bıraktım. İçkimden bir yudum daha aldım. "Bambam, ben iblislerin annesiyim, sen ise babası. Faniler ya da aşağı dünyalılar bizi asla yenemez. İçimizde sonsuz güç var."
Ayağa kalkarak elimdeki kadehi masanın üzerine koydum. Açık kapıdan balkona ulaştığımda, ellerimi trabzanlara sıkı sıkı sardım. Saçlarım rüzgarda uçuşurken alt dudağımı dişlerim arasına aldım ve gülümsedim. "Faniler vampirlerin ısırığından korkar, biz ise onların dişlerini sökeriz. Aradaki farkı anladın mı kardeşim?" Bıraktığım kadehim dudaklarının arasındayken gülümsedi. "Bir şeyleri farketmemi sağlıyorsun. Seni seviyorum."
"Ne yapmamız gerektiğini biliyorum. Meclis'in en çok fikirlerini göz önünde bulundurduğu üye, Jeon Jaehyun. Oğlu," Lafımı tamamlamadan, planımı anlamış gibi konuştu. "Jeon Jungkook."
"Sanırım bir süreliğine, papatyaları öpüp koklayan bir kadın olacağım."
Dolunay'ı gök yüzünde gördüğümde gözlerim kızıllaştı. "Şimdi, bizi imha edebilecek aptal varlıklarla biraz eğlenme zamanı," kafamı geriye çevirerek saçlarımı savurdum. "Geliyor musun?" diye mırıldandım. "Kaçırır mıyım?" Asla. Gülümsedim. Kendimi trabzanlardan aşağıya bıraktığımda ve özüme döndüğümde, ten yakacak sıcaklıktaki derimi hissederek kanatlarımı çırpmaya başladım.
Futbolcu Kerem.
Galatasaraylı Kerem.
Mustafa amcanın torunu Kerem.
Kocam Kerem.
Gökçe Altun kendisini Kerem Aktürkoğlu ile evlenme dairesinde bulduğunda 20 yaşında, üniversite ikinci sınıf öğrencisiydi. Kerem'le daha öncesinde hiç konuşmamış, nikahtan sonra ise birkaç cümlelik bir açıklama, eline tutuşturulmuş bir kredi kartıyla onu bırakıp İstanbul'a dönen 'kocasını' düşünmemişti bile.
Taa ki, iki sene sonra haber bile vermeden kapısında beliren Kerem onu İstanbul'a, hemen ardından da Berlin'e götürmek isteyinceye kadar.
UYARI: Bu kitapta geçen bazı karakterler Açelya Arıkan gibi, benim öteki yazdığım kurgularımdaki karakterlerdir. Hepsinin aynı evrende yaşamasını istediğim için zaman zaman böyle karşılaşmaları, hatta dostlukları olacaktır. Okumak isterseniz sizi öteki kurgularıma da davet etmek isterim. Bağlı olması planlanan kurgular: Yüzük(Kerem Aktürkoğlu -Yayında), Hedef (Mert Günok -Yayında) ve CV (Barış Alper Yılmaz -Yayında).
Not: Olaylar, yerler ve kişiler arası diyaloglar hayal ürünüdür. Gerçek kişilerle alakası yoktur.