Βλέπουμε τον έρωτα; Και κάπως έτσι όλα άρχισαν όταν πρωτοείδα τα λευκά της ρόδα. Περνούσε ο άνεμος ανάμεσα στα πέταλα και η μυρωδιά της άνοιξης με αγκάλιαζε πονηρά. Ήταν μια κυρία κι εγώ ο υπηρέτης της. Για κάθε δάκρυ μας που έπεσε στην γη Για κάθε αγκάθι που θα μαραθεί Ας ήταν να κρατούσα την εικόνα σου για φυλαχτό.