Paramparça Bir Hikaye

Lanet ciğerlerim yine aynı şeyi yapıyordu. Kadın kalkmak için yeltendi. Ama kadının omzuma dokundum ve kadın gözlerime baktı. O an kadının gözüme yalvarırcasına baktım. "N'olur! N'olur bırakma beni. Yalvarırım! Beni burda yalnız bırakma. Lütfen!" diyordu gözbebeklerim çaresizce. Ama yalvararak bakan gözbebeklerime rağmen kalktı ve gitti...

Bense hala ciğerlerimle savaşıyordum nefes almak için. O an birşey oldu. Gözlerimin parlamasına neden olacak birşey. AlperHan'ı gördüm. Ve yine bir mucize ciğerlerim sanki onun gelmesini bekliyormuş gibi normale döndü. Düzene sokmaya çalıştığım ciğerlerim onu görünce normale döndü. Beni fark etmedi. El salladım. Fark edince gözlerime baktı ve gülümsedi. Yine ve yine kalbim çarptı. Bu çocuğu ne zaman görsem kalbim çarpıyordu. Sebepsizce...

İyi okumalar :)