Başım ağrıdan çatlarken bir yandan kendimi yerden kaldırmaya çabalıyordum.Kaşım dudağım patlamış gözüm şişmişti.Karnımdaki o şiddetli kasılmalardan bahsetmiyordum bile. Sanırım sol ayak bileğimde ya çatladı ya kırıldı.En büyük problemim bunlarda değildi ama. Bana acımasızca bakan yeşil gözler benim en büyük problemimdi. Kafamdan aşağı buz gibi suları döken iki geri zekalıya baktım öfkeyle.Benimle eğleniyorlardı akıllarınca.Etrafımıza toplanmış onlarca kişi benim bu halime gülüyorlardı.Şaka gibi.Benim acım onlara zevk veriyordu.Kurban seçilmiştim.Ama kim tarafından niye seçilmiştim. "Ve bize diklenen, kurallara karşı gelenin hali." Yeşil gözleri alevlendi bana bakarken. Yanıma yaklaştı ve eğildi kulağıma doğru. "En baştan dediklerimizi yapsaydın bu halde olmayacaktın." Sinirden kuduruyordum. Bir avuç veledi dinlemedim diye dayak yemiş ve türlü işkenceler çekmiştim.Ve o an olan oldu suratına tükürdüm. "Hodri meydan şerefsiz!Ben henüz pes etmedim." Hangi cesaretle dedim yaptım bilmiyorum ama işte fitili şimdi ateşlemiştim.
1 part