FISILDA KENDİ KULAĞINA

Hepimiz yara aldık bu hayatta, bazen düştük bazen kalktık.Acılarımızla evrilme yöntemlerimiz hepimizin birbirinden farklı fakat yaşadığımız duygular neredeyse tamamen aynıydı.

Hayatın hep neşeli geçmeyeceğini zaten hepimiz biliyorduk.Küçük üzüntüleri devleştirdik, şükretmemiz gerekenleri sıradanlaştırdık.Beyin inanılmaz basit bir mekanizma.Neyin bize zarar verdiğini, neyin yararlı olduğunu, neyi saklaması gerektiğini bile bilmeyen yeni doğmuş bir bebek gibi.Onu yönlendirmemiz gereken yine kendimiziz.

Demek istediğim şu;
Beynimiz,kalbimiz,hissettiklerimiz tamamen bizim elimizde.Neyi nasıl yaşamak istiyorsak onu o şekilde adlandırırız.Bir acıyı besleyerek uzun süre ayakta tutmak veya iç ruhumuza fısıldayarak zamanla ona netliğini kaybettirmek.Unutmayın hayat bizim hayatımız ve bu hayatı bir daha yaşamayacağız.