Hazel Aylas, henüz 10 yaşında annesi, babası tarafından öldürülmüş. işte herşey o zaman başlamış. Hazel 10 yaşında yetimhanenin soğuk duvarlarıyla karşılaşmış. 15 yaşında yetimhaneden kaçmış ve gidecek hiçbiryeri olmadığı için sokağa sığınmış. Hazel i sokak da korumamış ve hiç tanımadığı bir adam tarafından tacize uğramış. İşte o zaman gücünü kaybettiğini sanmış ve hayata gözlerini kapatmış. Ama hayat ona daha fazla işkence çektirmek için ölmesine bile izin vermemiş. ... Ben Hazel. Soyadımı pek sevmem, çünkü babam la aynı soyadı taşımaktan iğreniyorum. 15 yaşında hayata karşı pes etmişken gözlerimi gene açtım. Tam 15 yaşımda hayata karşı bende savaş açtım ve onunla savaşmaya karar verdim. Ve şimdi... 23 yaşındayım gene başıma birsürü bela geldi ama bir şekilde yaşadım. Eskiden beni öldürmemek için elinden geleni yapan hayat, şimdi beni öldürmeye çalışıyordu. Ama bu seferde ben pes etmeyecektim. Hem kendim, hem çocukluğum, hemde annem için... ♣️♣️♣️ Babam... İkimizin üzerine gölgesini düşürmüş bizi izliyordu. "sen üzerinde geçmişi taşıyan bir kızsın, kime dokunsan, sonu bu olacak. Ölüm..." ne, nasıl yani?! "seni öldürücem" diyip ayağa kalktım ve ona yumruk attım. Kıpırdamadı bile. "senin gücün bana yetmez, çünkü sana o geçmişi ben verdim ve sen, sana geçmişin izini veren birini öldüremezsin. Ama masum olanları öldürürsün. Sen bir katilsin canım kızım" hayır ben katil değilim. Hayır hayır HAYIR... ♣️♣️♣️ Geçmişin izleri 23 yaşında bir çocuğun hikayesidir...