Kendinden kendi için 52 saat çalan bir kadın, tümünü İsveç'ten İstanbul'a 6 ülke boyunca ilerleyen bir tren yolculuğunda geçmişinin ruhuna çizdiği yaraları takip ederek harcamaya karar verir.
**
Gün doğdu. Herkes gözlerini kendi köşelerine kaçırdı. Hisler bulutların ardına gizlendi. Suskunluk büyüdü aralarında Anlayışın yağmuruyla ıslandılar. Sonra zaman geçti üstlerinden. Her bir rüzgarla yaraları acıdıkça yenilendiler. Biri birine gülümsedi, içtendi. Anlatacak çok şeyi yoktu ama dudakları kımıldadı. Kelimeler saçıldı aralarına. Toparlayıp bir mana oluşturdular. Ayaklandılar, başta bebek adımlarıyla ilerlemekten koşar adımları tökezledi. Güç çekilmişti içlerinden. Kilometreler ötesinden baktılar birbirlerine, en derinlerini gördüler. Kuşlar uçuştu. Bir tren geçti omurgalarından, dik durmayı başardılar. Aslında her şey çok önceden, belki de başka bir dünyada oldu. Ama oldu. Oradaydım. Gözlerimle gördüm.