Bu hikayede isimlere yer yok. Ana karakterler çok az, yardımcı karakterler anlamsız ve değersiz.
Önemli olan iki kişi var.
Birinci tekil şahıs ve üçüncü tekil şahıs.
Bir de, seni istiyorum işte. Kişisel ve varoluşsal sancılarıma, hiçbir dayanağı olmayan tespit ve yargılarıma, inanılmaz rahatsız edici isyanlarıma, karamsarlığıma...
Ve bir de ona olan aşkıma. Merak etme, bir şey kaçırmadın. Ben bile şaşkınım. Baya hatta.
Çünkü şahit olmadığın o geçmişim epey sorunlu ve sinir bozucu. Bir aptal olarak kendimi o kadar küçük düşürdüm ki, inanılmaz eğleneceksin.
Ve ona karşı tavrıma da çok kızacaksın.
Bana yardım etmek zorundasın. Çünkü benim kimsem yok, konuşacak, dinleyecek.
Koltuğun bir köşesinde o oturuyor, diğer köşesinde ben. Aramızdaki boşluğu kapatamayacak kadar yaralı ve yorgunuz. Yanımıza oturup benden, bizi dinlemen için tek şansın burası. Hatta senin değil. Benim tek şansım.
Umarım anlarsın.
!Kurgu aşırı kişisellik barındırır. Çalıntı gibi durumlarda iki taraf da yorulur, çalan daha çok yorulur.
!Bölüm sonlarındaki tarihler yazarın bölümleri yazdığı tarihlerdir kurgu ile alakası yoktur.
!Yazar, "Senin hayatın mı bu, bunları yaşadın mı," gibi kişisellik barındıran sorular hariç tüm yorumları işim bu diyerek okuyup cevaplandırır.
!Burada yazılanlar burada kalır, başka mecralarda yazarı linçleyecek yorumlarda bulunsanız da yazar gördüğünde -ki görür- ciddiye almayıp dalga geçeceği için, hiçbir yasal sorumluluk kabul etmemektedir.
!Lütfen sorularınızı ve taleplerinizi bu platformda belirtiniz. Ayrıca yazar her ama her şeyi takip edecek kadar boş vakte sahip olduğu için, bir şey cevapsız kaldıysa yazar bunu görmüş ve dikkate almak istememiştir.
!Akşına göre yazılan bir kurgudur. Cinsellik ve benzeri detaylar bölüm başında belirtilir.
Kapak: wattpadkapaktasarim
Miray sırların, yaşamın ve ölümün kilit noktası olan o kişi. Her şeyin başlangıcı ve belki de her şeyin sonu.
🗝️⛓️
6 yaşında ailesi tarafından terk edilen Miray, yıllar sonra babasıyla karşılıyor ve böylelikle hayatında yüzleşmeye belki de hiç hazır olmadığı şeylerle yüzleşiyor. Miray, çok büyük bir oyunun döndüğünün farkında fakat o, oynamayı red ediyor. Yöneticiyi arıyor. Yönetici ise planını gerçekleştirdığinde, asıl yıkım ve oyunun o zaman başlayacağının farkında değil. Çünkü Miray, yalnız değil. En yalnız kaldığını sandığı anda bile.
❝Çığlıklarını duyuyorum. Yardımım için yardımın gerek, Kimsesiz.❞
.
.
.
.
Her okuyucuya hitap etmeyebilir.