"Wy, którzy pospolitą rzeczą władacie, A ludzką sprawiedliwość w ręku trzymacie, Wy, mówię, którym ludzi paść poruczono I zwirzchności nad stadem bożym zwierzono: Miejcie to przed oczyma zawżdy swojemi, Żeście miejsce zasiedli boże na ziemi, Z którego macie nie tak swe własne rzeczy, Jako wszytek ludzki mieć rodzaj na pieczy. "

„Wesołych świąt. Też mi pomysł! Jakie masz prawo być wesołym? Jakie masz do tego podstawy? Taki biedak!" UWAGA! Tekst napisany jest staropolszczyzną, zatem użyty w nim język może wydawać się wam być pełen błędów ortograficznych - jednak takim właśnie językiem posługiwano się kiedyś w Polsce, toteż proszę was o niepoprawianie ich w komentarzach. Każdy taki komentarz będzie usuwany.

To lektura szkolna (1 gim.) Postanowiłam ją tu dodać bo może się przydać!

„(...) była już w grobie, już chłodna, - Krew poczuła - spod ziemi wygląda - I jak upiór powstaje krwi głodna: I krwi żąda, krwi żąda, krwi żąda"

„Takiej miłości każdy młodzian czeka, tak być kochana chce każda dziewczyna; czemuż w najświętszym z popędów człowieka tkwi tak straszliwego cierpienia przyczyna?"

"Biada, już jawnym to, czegom pożądał, O słońce, niechbym już cię nie oglądał! Życie mam, skąd nie przystoi, i żyłem, Z kim nie przystało - a swoich zabiłem."

„No, tylko że my jesteśmy tacy przyjaciele, co się nie lubią."