Akan kanı hissedebiliyordum. O akan kanın bütün bedenime bir hastalık gibi yayıldığını. O kadar zorla gülümsedim ki, dudaklarım kanadı ama o görmedi. Sessiz bir gülüş dudaklarından firar ettiğinde bu gülüşü canımı yakmıştı. ... Bu çoğrafya umutla harlanmış olsa da hayatları yarım bırakmaya and içmiş gibiydi.

Karadeniz'in iki deli, inatçı, gururlu, hırçın aşıkları Mehmet ile Zeynep. İmkansız dediği ne varsa oldu Zeynep'in hayatında. Mehmet'in beni sevmesi imkansız, aldatması imkansız dedi. Hepsi de oldu işte, kadere akıl sır ermiyordu. Önce kahkaha oldular birbirlerine ardından sessiz çığlıklar doldurdu ayrılıklarını. Mehmet ölümü Zeynep'siz yaşamaya tercih ederken Zeynep bununla yaşayabilecek mi? Mehmet'in gizemini çözebilecek mi? Zeynep'in sonsuz olmasını hayal ettiği aşkı ölümle sınanacak...

" Lan madem Türklerle bu kadar ilgilisiniz . İnsan azıcık Türk tarihine bakar it herif." Sinirle bir yumruk daha çaktı ama ben hala gülüyordum... *** Yazım yanlışları olabilir şimdiden özür dilerim. *** Başlama tarihi 1 Ocak 2024 *** #acı 🥇(03.02.2024) #aile 🥇(17.02.2024) #anne 🥇28.02.2024) #baba 🥇(28.02.2024) #ask 🥇 (09.03.2024) #intikam 🥇(10.03.2024) #mizah 🥇(10.03.2024) #komedi 🥇(14.03.2024) #tehtit 🥇(08.07.2024) #kadınasker 🥇(08.07.2024) #tramva 🥈(08.07.2024) #abilerim 🥇(11.07.2024) #küfür 🥇(11.07.2024) #askerkız 🥇(11.07.2024) #abi 🥈(12.07.2024) #gölge 🥇(12.07.2024) #kuzenler 🥈(26.07.2024) #aşiretkızı 🥇(26.07.2024) #askerkurgu 🥉(30.08.2024) #vatansevdası 🥇 (16.11.2024) #gerçekailem 🥈(28.11.2024) 4. #gerçekaile (26.07.2024) 10. #ailem (12.07.2024) 9. #asker (12.07.2024)

Kötü kızlar hiçbir zaman kazanamazlar. Ve bu hikayenin kötü kızı benim.

''Geç kaldım değil mi?'' diye sordum ümitsizce bakışlarımı tekrar ona çevirirken. Gözlerimin en derinine baktı. ''Bana söylediklerin... Çok kırdı beni, kendimi çok kötü hissettim Bahar, senin canını yaktığımı düşündükçe kendimden nefret ettim.'' Sessizce akmaya devam etti gözyaşlarım. Ne kadar çok kırmıştım onu böyle! Sonra devam etti. ''Geç kaldın belki evet... Ama geç kalmak her zaman... Yetişememek anlamına gelmez Bahar! Her şeye rağmen... Beni ne kadar kırsan da ben seni sevmekten vazgeçemedim.'' İçimde yeşermeye başlayan umutla baktım gözlerine. Gözleri hâlâ kırgın baksa da kızgın değildi. Sonra içten bir gülümseme belirdi dudaklarında. Gözlerinde aşkı gördüm. ''Eğer... Bir kez daha benden gitmemi istersen, eğer bir kez daha benden gitmeye çalışırsan...'' dedi gözlerimin tam içine bakarak. '' Ne kadar seversem seveyim, seni üzgün görmemek için giderim!'' dedi sertleşen bakışlarıyla.

Vera, altı yaşında soğuk bir gecede karanlığa yummuştu gözlerini. Karanlık onu esiri altına almıştı. Artık, gözleri görmüyordu. Görme yetisini, kar yağdığı gün kaybetmişti o zaman anlamıştı hayatında beyaza yer olmadığını. On dokuz yaşına bastığında radikal bir karar alıp ameliyat olmak istemişti, olmuştu da. Ama büyük bir ama vardı burada, bir çok şey yaşamıştı hatta hâlâ yaşıyordu da Vera. Hayatı bir sarmaşık gibiydi, bir yere bağlanmıştı ve oradan kopamıyordu. Geçmişi gelmişti, geleceği bir adım önünde duruyordu, rüyaları onunla beraber ilerliyordu. இ ©

Adam Mavi-Yeşil gözlerini kadının dudaklarına çevirdi ve derin bir nefes aldı. Ardından elini kadının saçlarına götürüp kulaklarının arkasına itti. Adam her hareketiyle kadının kalp ritimlerini alt üst ediyordu. Adam zaten altüsttü. Bir enkaz. Adam kadının kulağına yaklaştı ve bir melodi gibi şu kelimeleri fısıldadı kadının kulağına.. ''Sorun şu ki güzel kadın, ben sana baktıkça kendimi kaybediyorum..Önce yüreğim kopup çarpıyor yüreğine ve orada uçsuz bucaksız yerlere taşınıyor. Sonra gözlerim usulca gözlerinin o muazzam renginde derin bir nefes alıp dalıyor suya dalar gibi.. Ve ne oluyor biliyor musun ? Gözlerim gözlerine karışıyor. Parmaklarım her dakika seni yazma isteği ile dolsada, benim en büyük hayallerimden olan o ince parmaklarına dokunmak istiyorlar. Beynim kalbim tarafından susturulmuş bir şekilde beklerken, bedenim seni gördükçe irkiliyor. Sorun şu ki güzel kadın.. Senden korkuyorum.. Gözlerinden saçlarına, kokuna, yüzüne kadar... Dudağından, kirpiğine, kaşına ve.. ve yüreğinden... Hasret kaldığım her şeyinden korkuyorum güzel kadın.. Özlüyorum. Çok bir şey söyleyipte acıtmıyorum kalbini kadın.. Son bir şey daha. Herkes gibi yapmak yerine seni dudaklarından değil dudağının hemen kenarından, gamzelerinin bittiği yerden öpüyorum seni.. Kendine iyi bak güzel kadın.. Bana da iyi bak.. Çünkü biliyorsun. Ben sende karıştımm... '' Kadın yüzündeki korkuyu silip yerine mutlu bir gülümse bırakırken adam dudağını kadının kulaklarından narince sürterek kadının yanağına ve.. gülüşünün bittiği o yerde gamzelerine indiriyor dudaklarını. Kadın bu narin dokunuşların etkisinde kalırken adam cenneti ve cehennemi aynı anda yaşıyor. Adam dudağını kadının gamzelerine bastırırken kadının dudaklarından şu mırıltılar dökülüyor; '' ZEMHERİ'msin adam. Ve ben senin güneşin olacağım.''

"Bu kitap babası tarafından sevilmeyen ve hiç bir zaman sevilmeyeceğini düşünen kızlara ithafen yazılmıştır..." 🦋 "Şimdi ise seninle önümüzde bir ömür varsa bile.. Allah'tan bir ömür daha isteyecek kadar çok dua ediyorum." Dediğinde kastığım bedenim gevşedi. Saniyeler birbirine girdi. Ben altan altan ona bakarken bir elim Polat'ın ensesine çıktı. Elim ensesini sardığında öylece bana bakıyordu. "Seni sevmeye ömür yetmez." Dedim onu kendime çekerken.Zorlamadan yüzüme doğru eğildi. Bakışları dudaklarım ile gözlerimin arasında git gel yapmaya başlarken derin nefes aldı. Nefesini dudaklarıma doğru üfledi. "Sana doymaya ömür yetmez." Dedi. 🌸 Polat - Rümeysa 🌸 💗🦋 Başlangıç: 27/12/2022 Bitiş: 27/06/2023

"Bana bak Ayaz, bir daha bana herhangi bir şeyini taşıtma yemin ederim seni öldürürüm!" diyerek avaz avaz bağırdım. Başımı geriye yaslarken gözlerime sevgiyle bakan adamın dudaklarıma uzanışına ağrım da olsa mutlulukla yanıt verdim. Yol arkadaşımdı benim, kime kızardım en çok, nazım ondan başka kime geçerdi benim, o kolum, kanadım her daim ocağımdı. Gözümden düşen damlayı fark ettiğinde beni her daim sarıp sarmalayan, büyüten ve yücelten ses tonu ile: "Seni seviyorum. Beş dakika daha dayan tamam mı?" diye sorduğu soruya başımı sallayarak yanıt verdim. Yine bir sancı girdiğinde: "Bu son Ayaz bana söz ver," dedim son gücümle... "Bu son meleğim, söz..." derken sıcacık gülümsüyordu.

İnce ve uzun bir çizgideyim. Bir yanımda somurtmak, diğer yanımda gülümsemek var. Somurtmak istemiyorum. Ama gülümsemek için de bir çaba sarf etmiyorum. Araftayım, boşluktayım. Öyle bir kararsızlıktayım ki... Bir çıkmaza sürükleniyorum... ********* Poyraz ve Pelin. Hayat onları bir çift alyansla birleştirdi. Sizce Kaderin önlerine koyduğu senaryoyu mu devam ettirecekler, yoksa kendi hikayelerini mi yazacaklar? Yayımlanma Tarihi: 6 Ekim 2014 Bölümler düzenleniyor... Kapak Tasarımı - @caelum_nux

Usulca bana yaklaştı ve başımı avuçlarının içine aldı. Avucunun içi sıcacıktı. Belki de havaların sıcaklığındandı bilemiyorum. Gözlerimden damlayan yaşları başparmaklarıyla usul usul kuruladı. Ben ise onun gözlerine gözlerimi kilitlemiş onun karşısında aciz küçük bir kız çocuğu olduğum için kendime kızıyordum için için. Bana dokunduğu ilk andı. Ona ilk defa bu kadar yakındım ve kalbime akan ilk aşk sızıntısının sahibi olduğunu ve o an içime ılık ılık onun aşkının aktığının farkında değildi üstelik... Bu satırların arasında bir kadının ilk aşkına ve hayata tutunma çabasına şahit olacaksınız. Bazen onun adına üzülürken bazende ona için için kızacaksınız... NOT: Hikayedeki kurumlar ve kişiler hayal ürünüdür. Gerçek kurum ve kişilerle alakası yoktur.

(Kitap olacaktır.) Kilitlendiği kapının arkasından, "Ben gidiyorum." diye bir ses duydu. Etrafı bir kaç dakika sessizlik bürüdü. Ve o zalim, konuşmaya devam etti. "Bir gün beni affedersin belki, bir başka zaman bir başka yerde." Demişti. Duyduğu sese karşı sessizliğini bozup, önünde engel gibi duran kapının arkasından seslendi. "Eğer bir gün özgürlüğüme kavuşursam: denk gelirsem yüzüne, sadece bakacağım. Gözlerim anlatır sana her şeyi. Bir başka zaman, bir başka yerde." (Kitabımın kopyası veya içerikleri aynı olan hikaye yazarına, resmi işlem başlatılacaktır.)

Abi kitapları kıtlığı çekiyorsanız doğru yerdesiniz. Sizden istediğim ana karakter olan kız ile empati kurmanız. Babasına olan düşkünlüğünü anlamanız. Bu kitapta önyargılı abiler yok, karışan bebekler yok. Alışılmış klasik abilerim hikayesi değildir. Dikkat! Bu kitabı okurken neden benim abim yok diye dert yanabilirsiniz :) "Onu istemiyorum." Nefret dolu bakışları bendeyken babamdan uzaklaştı. "Benim kızım değil o!" dedi ve üstüme atılmak için hamle yaptı. Fevri bir hareketle geriye kaçarken hemşirelerden biri annemin koluna enjektör sapladı. Sakinleştirici olduğunu tahmin ettiğim sıvı bedenine girdi, hareketleri yavaşça kesilirken hala sayıklıyordu. "Gerçekleri söyle ona Yılmaz." dedi uykuya dalmadan hemen önce. "Öz ailesini bulsun." Beni bitirecek kelimeler dudaklarından döküldü. Annem odaya alınırken babam da peşinden gitti. Bedenim titredi, vücudumu soğukluk kapladı. Bir insan narkozluyken asla yalan söyleyemezdi. Başlangıç: 12 Haziran 2022

Yetimhanede büyümüş, 17 yıldır kimsesizlikle mücadele etmiş, çok erken yaşta kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenmiş, zeki, atarlı, biraz ağzı bozuk lakin yufka yürekli bir kızdır Ahu Tomris Karayel. Bir gün ansızın yetimhaneye gelen oldukça varlıklı insanların, Tomris'in biyolojik ailesi olduklarını iddia etmesiyle birlikte işler asla eskisi gibi olmaz. Bu hikayede ezilen, korkan, ürkek kız yok. Bu hikayede cesur, lafını esirgemeyen, zeki kız var. Bu hikayede Tomris'i yaralarından vuran insanlar var. Bu hikayede vicdanları körelmiş insanlar var. Bu hikayede Tomris' in bir de biyolojik ailesinin karşısında verdiği mücadele var. *Karıştırılan bebekler klasiğinden bir tık farklısı* Not: Kitap şahsıma aittir. Herhangi bir çalıntı veya kopyalanması durumda hukuki işlem başlatılacaktır. İnstagram hesabım: _erzurumluniloyaa_

Her insanın vardır can kırıkları.Kalbine batar insanın.Kanatır.Zamanla o acıyla yaşamayı öğrenirsin belki ama,o acıyı unutamazsın.Unutturmazlar.Biri bitti derken,diğeri gelir her zaman. Gözümden damlayan yaşlarla anlatıyorum hikayemi sizlere.Bu kitabı yazarken,kendimi tutamadığım ve ağladığım geceler gözlerimin önünde. Ne bir Özdemir Asaf şiiri dindirebilirdi içimdeki acıyı,ne de bir Emre Aydın şarkısı.Bende yazmakta buldum içimdeki acıları. Yine hıçkırarak ağladığım bir gecenin sabahında,gülümseyerek uyandım.Ve kendime söz verdim."Bir daha ağlamak yok."Ve ağlamadım o günden sonra bir daha.Ama yazmaya karar verdim içimdekileri,içimdeki acıları,anıları.Daha doğrusu;acı anıları.

Hava çok sıcak kavruldum. Yanıma usulca yaklaştı "Biraz da tenlerimiz kavrulsun" dedi O zaman beni saf duygularla sevmediğini anlamıştım , ona doğru döndüm " Benim yüreğim kavrulmuşken aşkından bitap halde iken sen aşkı tenlerde aramışsın " dedim. Uzun yol kat etmiştik ilişkimizde ama onu kalbimin en derin kuytularına gömdüm. Mührü kırmak zorundaydım çünkü sevdiğim adam sadece bedenimi istiyordu ona olan duygularım bir hiçti. Aradan biraz zaman geçti onun hakkında şiirler yazmaya başladım

Gerçek ailem klasiği ama Derin farkıyla;))

𝙮𝙖𝙯ış 𝙩a𝙧𝙞𝙝𝙞:07.10.2023 Bazı insanlar senin kalbini bin parçaya ayırıp giderve sen o an hayatının maf oluşunu izlersin hiç bir şey yapamadan .yalnızlığı seversin, kimseyi istemesin seni ne kadar kırsa bile aklında olur sana yaptığı ihanet.Ama sonra hayatına biri girer ve senin her bir gününe defalarca bahar gelir.Ve eğer ikiniz aynı sevgiyi birbirinize veriyorsanız inanınki canı acısa bile hissediyorsunuz çünkü tek bir bedende iki ruhsunuz...tıpkı Rüya'nın ve Devrim'in hikayesi gibi.⭐💫

Basit bir TikTok akımı en fazla ne sonuçlar doğurabilir ki ?

İçimde ki girdap gittikçe büyüyor ve önüne ne çıkarsa yakıp küle çeviriyor. Karşımda ki küçük kiz nasıl bir kara deliğe yakalandığının farkında değil ama öğrenecek. Zeynep Korkmaz. Yıllarca bir gölge gibi izledim onu. Benden çaldığı sevgiyle mükemmel bir çocukluk geçirdi. Ve babası Mümtaz Korkmaz. Benden annemden esirgedigi sevgiyi ilgiyi kendi kanindan olmayan bu kiza karısı olmayan bu kadına vermişti. Hatayı hep kendimde artmıştım yıllarca ama hata ne benim nede o gidince kahrindan ölen annemde değildi. Tüm suç o kadın ve kızındaydi. Benden babami çalmışlardi şimdide ben onlardan herşeylerini çalacaktim. Benden en değerlimi almışlardı. Annemi. Bende en değerlilerini alacaktim.kizlarini. Adim. Ant Korkmaz İntikam için ilmek ilmek ördüğüm örümcek ağına düşmek üzere olan kıza baktım. Zavallı kurbanım hic bir şeyden habersiz gülüyor ama cok yakında acıların en büyüğüyle tanıştıracağım onu. not: 10 mayıs 2016 Tarihinde waatpad dijital ortama katılmıştır. izinsiz alınması çoğaltılması yasaktır.