🗝 Kadın siyah gözlerini, kendisine dikkat ile bakan mavilikler kaçırmaya çalıştı. Bakışları odanın duvarlarında kısa bir süre gezindi fakat yeniden Christina'nın gözlerine çekildiğinde bakışları derinleşmeye, gözleri kısılmaya başladı ve beyaz tenine anlam veremediği bir sıcaklık yayıldı. "Ben- diye fısıldadı lakin dudakları sanki artık bedenine ait değildi. "Morte vene prestu." "Eve, ne söylediğini anlamıyorum." Evelyn bedeninin hakimiyetini çoktan kaybetmişti. "Morte." Dudakları kendisinden bağımsız bir şekilde aralanıp garip sözcükleri dışarıya salarken, odaklandığı mavi gözlerin giderek siyaha döndüğünü gördü. Ve mavi gözler, beyazı dahil tümü ile siyahlığa bürünürken dudakları yeniden ve son kez aralandı. "Un morte avara a cita." "Evelyn Grosso!" Christina'nın yükselen sesi, kadının zihninde defalarca tekrarlandı ve nihayet gerçeklik ile buluştu. Derin bir nefes, sızlayan kırmızı dudaklarından dışarıya çıkarken az önce gördüğü siyah gözler yeniden tüm maviliği ile karşısında duruyordu. Evelyn az önce ne yaşadığını bilmiyor iken kalbi, tam anlamıyla dudaklarının ucunda atıyordu.