KELEBEĞİN ZİFİRİ KALBİ

24 yaşında, güçlü bir insan olduğumu sanırdım, ta ki tam anlamıyla saramadığım yaralarımı açan bir adam çıkıp gelene kadar. O ki, yaralarımı açmıştı, beni ateşle buzun arasında eritmiş, dondurmuştu. O ki, yaralarımı sarmış, ateşlerin içindeyken serinletmiş, buzulların arasındayken sarılmıştı. Ama şimdi, hayatının geri kalanını polisliğe adayan beni, polislerden kaçma durumuna kadar getirmişti. Aşka inanırdım, göz boyadığını bilirdim, ama kendi kilitlediğim kalbimin kapısını gözüm kapalı bir adama verdireceği aklımın ucundan geçmezdi. Şu an yanıyorduk, ama üşüyorduk da. Şuan donuyorduk, ama terliyorduk da. Aşk; bu hayatta benim kaybolduğumu düşündüğüm halde elimden tutan adamdı, elimden tutmuş beni iki dudağının arasından bir zifiriye sürüklemişti.