მეორე სუნთქვა (დასრულებული)

- რას, რას ამიხსნი? იმას მეტყვი, რატომ მომაკითხე კოჯორში? თუ იმას, რატომ მოიქეცი თავხედივით? იქნებ ის მითხრა, რატომ გინდოდა დანიელის ცემა? მეტყვი? ვერ მეტყვი, იმიტომ რომ თავადაც არ იცი შენი ქცევის მიზეზები. მესაკუთრე და ეგოისტი ხარ ამიტომაცაა, რომ ვერ იჯერებ ჩვენს დაშორებას და იმას, რომ შენი ლული აღარ ვარ. - ისეთი ემოციით, ისეთი ბრაზით ყვიროდა ნაწილობრივ ვერც აცნობიერებდა რას ამბობდა.

- ლუნა! გეყოს! არაფერი იცი! - იმხელა ხმაზე უყვირა ერთიანად შეხტა გიორგობიანი. - ჯიტი, თავნება და საკუთარ თავში დარწმუნებული ქალი ხარ, გგონია ყველაფერი ისე იქნება როგორც შენ გინდა, მაგრამ ეს ცხოვრებაა, ომია სადაც შენი წესები არავის აინტერესებს. - ხელებს აქეთ-იქით იქნევდა კაცი და თვალებში უყურებდა. - და თუ ამ წესებით ცხოვრება არ გინდა მე ნუ დამაბრალებ, თუ ერთ დღესაც უბედური იქნები