ESLÂF: Bizden Öncekiler

Binbir türlü plan kurarken insan, hayat burdayım dercesine silkeliyor insanı.

Yarının planları, endişesi, cümleleri dururken bir kenarda öylece; namlunun ucundaki bir kurşun alıp götürüyor tüm ertelenenleri.

Kendine getiriyor insanı.
Yoktun, şimdi var oluyorsun diyor.
Hayat, canını acıta acıta öğretiyor insana, en güvendiğinin bile bir gün acımadan sırtından vuracağını.

Vuruldum.
Fakat beni öldüren sırtıma yediğim bir kurşun değildi.
Beni ihanet öldürdü.
Belki bedenim girmedi toprağın altına ama ruhumu, en sevdiklerimin ihaneti öldürdü.

Bedenim kaldı, ruhumu gömdüm.

Ben Efdal.
Efdal Karahan.

Bu dünyaya bizden öncekilerin bedelini ödemeye geldim.