Gülümse, peynir. Sonra telefonun flaşı yandı bir saniyeliğine. Arkada kocaman bir şehir ve sahilin kenarına çökmüş denizi seyredenler. Hepsini ardımda bırakmış fotoğraf çekiniyordum. Çünkü buydu yaşamak, insanlar denize bakıp "Atlamalı mıyım buradan?" diye düşünürken kameraya poz vermekti. Bir mucize yaşandı dakikalar içerisinde, göz göze geldim şehirle. Tuttu elimden "Atlayacaksan birlikte atlayalım, boğulacaksan birlikte boğulalım".