[A/N: This story is dedicated to my friend :) Hope you all will like it :)
P.S. Sorry for the wrong grammars. >.< I’m not that good. ^^v ]
First love never dies. Iyan ang sabi ng kaibigan ko. Noon, hindi ako naniwala diyan. Eh, kasi nga kung “First love never dies” talaga, eh panu nakakamoveon ang mga tao? Kung love pa rin nila yung first love nila? At saka namamatay rin naman iyan eh. Hihi. (^-^)v Pero noon ‘yon. Well, ngayon, uhm. >.< I don’t know what to say XD Anyways, simula nung dumating si *tooot* biglang nagbago ang pananaw ko sa quote na iyan. Haist. Malakas yung impact eh. Oo na. Siya na yung first love ko. At hanggang ngayon, siya pa rin. *sighs* Kahit pilit akong humihiwalay sa landas na kanyang tinutungo. (-__-)
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.