Kurdun Gümüş Kirpikleri

"Benden bir söz mü istediğin? Kanım dökülsün yolunda, kemiklerim tuzla buz olsun. Canımı al, cesedimin üstüne tükür. Leş kargaları beklesin başımı. Yeter ki sen arkana bakmadan git.
Geçmişin gölgeleri peşimde benim asil kan. Bizimki bir antlaşma, yaşatmam gereken sensin. Yolunda ölmesi gereken benim. Daha fazlası bu dünyayı yakar."
Dudaklarından dökülen sözler bir paslı hançer gibi göğsüme saplanıp kanımı zehirlerken olduğum yere çakılı kalmıştım. Zihnim ondan nefret ediyordu. Elimi göğsüne sokup taşlaşmış kalbini un ufak edecek kadar sıkmak istiyordum. Karşımda duran adamın yaşadığına dair tek işaret ölmesi olurdu ve ben bunu yapabilecek kadar güçlü bir kadındım.