Słyszę twój krzyk || SerVamp fanfiction || _neshi_

"You too.
You're lonely.
Just like me."

Siedemnastoletni Mahiru nie cenił sobie rodzinnych więzi nawet w momencie, gdy sprawa zapadła, a "ojciec" dostał obowiązek płacenia mu alimentów.
Nie cenił ich również osiemnastoletni, gdy wujek próbował wytłumaczyć mu, dlaczego milczał jak grób przez te naście lat.
Zaczął je cenić w momencie, gdy usłyszał błagalny krzyk człowieka, którego z pozoru powinien nienawidzić, jak całej cholernej organizacji, ale nie potrafił.
Byli do siebie zbyt podobni, aby mógł zostawić go z nim.
Dlatego, w wieku dziewiętnastu lat zapragnął również do niego wyciągnąć swoją dłoń. Już nie tak ciepłą, jak niegdyś, ale wciąż chętną do pomocy.