Καθόντουσαν δίπλα δίπλα κι όμως ήταν σαν να τους χώριζε ήπειρος. Γελούσαν με τους φίλους τους και πίνανε κρασί. Υπήρχε μία αμηχανία, κάτι απροσδιόριστο που τους έκανε να μην κοιτάζονται. Όποτε το βλέμα της πήγαινε στο δικό του ένιωθε να καίγεται, μία έξαψη χωρίς λόγο ή με χίλιους που δεν είχε ποτέ σκοπό να τους πει. Αυτός θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως ένας δυναμικός και έξυπνος άντρας, ιδιαίτερα διπλωμάτης, επίμονος και εγωπαθής. Μαζί της όμως ένιωθε πως μπορεί να παίξει σε πολλά ταμπλώ και να την χρησιμοποιήσει όπως αυτός ήθελε, σαν τον στρατιώτη στο σκάκι που είναι το πιο αδύναμο πιόνι. Έτσι νόμιζε έστω.All Rights Reserved
1 part