ANNE

Aklıma hep şu soru takılıyordu " Annem neden acayip derecede zayıf ve babamla neden hiç konuşmuyor?" Annem gerçekten çok zayıf resmen derisi kemiğine yapışmıştı. Saçları, uzun ve siyahtı. Yüzü çok zayıftı ve soluktu. Onu çok seviyorum ama onun her gün yaşama isteğinden nefret ediyorum. O zaten yaşıyor. Ayrıca babamın delirdiğimi düşünmesinden de nefret ediyorum. Annem olmadık yerde ruh gibi karşıma çıkıyor. Hem de beyazlar içinde. Bir gün annemin doğum günüydü ve ona siyah, uzun ve şık bir elbise almıştım. Hediyesini açtı ve çığlık atarak kaçtı. Ama bu sanki ömür boyu acı çekecek ve beni bir daha göremeyecek gibi acı bir çığlıktı. Hediyeyi elime aldım ve babamın yanına gittim. Ona anneme aldığım hediyeyi gösterdim. Annemin nasılda çığlık atarak kaçtığından bahsettim. Babam " Yeter artık! Ona her sene doğum gününde hediye alıp onunla neler yaptığını söylemekten vazgeç! Çünkü o, öldü! Seni doğurduğu gün öldü ve ölürken son sözleri şuydu " Güzel bebeğim inan bana aramız ölüm dahi giremeyecek."