Bundan yıllar önce çıkan bir katliam, ölen aileler, kimsesiz kalan çocuklar... Yıllar sonra en küçükleri 19 yaşına gelince tekrar avlanmaya başlayan seri katil... Açelya'nın kimliğini arayışının hikayesi, yalnız çıktığı yolda sekiz kardeş edinişinin hikayesi...
-" Açelya tut elimi, sakın bırakma!" diye bağıran adamın sesiyle zorlayarak kafamı kaldırdım. Kahverengi gözlerine vuran tekne ışığıyla, gözleri olağan üstü bir güzelliğe sahip olmuştu. Bir silah sesi duyuldu, acı dolu bir bağırış, anlıma damlayan şey su değildi... Beni tutan elin gevşediğini hissettim, üç yüz metreden daha yüksek olan yük gemisinden denizin dibine düşmemi engelleyen el gevşemişti... Hayat bulduğum o kahverengi gözlere son bakışımdı belki de...
-"Açelya hayır! Bırakma beni, lütfen." diye bağırdı adam, ağlamaya başlayan gözlerine baktım, yüzüme yerleşen gülümseme ile gözlerine bakmaya devam ettim.
-"Seni seviyorum, sevgilim." ağzımdan çıkan kelimeler fısıltı olarak kalmıştı. Bileğimi tutan el gevşediğinde metrelerce yüksekten düşüyordum. En son gördüğüm şey ise bir sürü adam tarafından tutulan, ellerin sahibiydi...