Vücudu kaskatı kesilmişti. Titriyordu. Bacakları artık onu taşıyamadıkları için dizlerinin üstüne düştü. Karşısında ki manzara midesini bulandırıyor, aklını karıştırıyordu. Kalbi yerinden çıkacak gibiydi. İğrenç hissediyordu. Göğsü daha önce hiç tatmadığı bir acıyla dolmuştu. Çığlık atmak istedi ama ona engel olan bir şey vardı. Daha doğrusu biri. "Lütfen... Lütfen benden korkma." Uzun, zarif parmaklar ağzını kapatırken meleksi bir ses ona bunlar söylemişti. Gözünde biriken yaşlarla görüşü bulanıklaşmıştı. Üstüne garip bir ağırlık çökmüştü kendini böylece teslim edemezdi. "Dinlen, sonrasında daha güçlü olacaksın." Tekrar konuştu meleksi ses. Bayılmadan önce duyduğu son şeylerdi bunlar.